Dwingelderveld (Kralo, Holtveen)

't Is heerlijk weer voor een wandeling. Er zijn nog wat buitjes voorspeld, maar misschien hebben we geluk en blijft 't droog. Vanmiddag gaan we richting Kralo en het Holtveen.

We lopen richting de hei over een breed zandpad. Komt daar een trekker aangestoven.

Tja, die moet ook naar z'n akkertje. 

Een mooie wolkenlucht boven de Kralose Plassen. Zou dat de bui zijn die was voorspeld?

Een reegeit schrikt van een paar fietsers die op de weg Lhee-Kralo rijden. 

Even verderop blijft ze staan kijken.

Ze valt bijna niet op tussen de kleuren van heide en pijpenstrootje. 

Als je 't niet weet, zie je haar niet staan.

Linksboven de ree vliegt een kievit.

We gaan verder richting Holtveen. 

Alle mensen, wat zit daar voor grote rups in die boom? Het is een veelvraat. Hij verandert in een grote nachtvlinder die overdag actief is en tot de spinners-familie behoort.

Wat een vreetzak! Zie je hoe hij de blaadjes naar binnen werkt?

We zien de wereld aan juffertjes en libellen. Dit is de watersnuffel.

We zien een mooie viervleklibel...

... en een vuurjuffer.

Een rups met punkhaar! Het is de rups van de grote beervlinder, ook een nachtvlinder.

Mooie wolken en nog steeds (gelukkig) geen regen.

De tormentil bloeit vooral op schrale grond. Herkenbaar aan z'n vier kroonblaadjes.

Eén van de wilgen zit vol schuimbolletjes. Wij noemden dat vroeger koekoeksspuug. 

Het wordt gemaakt door de schuimcicade. In het schuim zit de nimf hiervan. Hij zuigt het sap uit de bladeren van de boom.

Twee nijlganzen, heel relaxed op een dode boomstam.

Een groentje op een dennentak. Zie je al die bladluizen op de tak?

Een groepje ruiters geniet op een andere manier van de ruimte in het Dwingelderveld.

Langs het fietspad zien we het heidekartelblad, een giftige, halfparasitaire plant. 

Hij staat in Nederland op de rode lijst. Ik had 'm nog niet eerder gezien.

Langs de bosrand bloeit het robertskruid. 

Vroeger noemde men dit ook wel stinkende ooievaarsbek.

De salomonszegel staat ook in bloei.

Dit kleine gele bloemetje is de kleine klaver. Vrij algemeen in grasland en bermen.

We kijken nog even over de leuning van de brug over de Ruiner Aa. 

Er is van alles te zien in het water.

Er zwemmen nog heel veel kikkervisjes...

... en een grote tor, het is niet de geelgerande, maar de grote spinnende watertor.

Het was weer genieten in het Dwingelderveld. 

Thuisgekomen hebben we nog even in de tuin gezeten waar deze libelle ons gezelschap kwam houden. 

Wil je deze route met mij meelopen? Op vrijdag 11 augustus om 10 uur start deze postkoetsroute bij het Olde Posthuus. Je kunt je hiervoor opgeven via de site van Natuurmonumenten.

Landgoed Rheebruggen

Landgoed Rheebruggen ligt tussen Ansen en Uffelte. Het middeleeuwse woord Rhee betekent waterloop en riet. Er loopt dan ook een stroompje dat bekend staat onder de naam Scheidgruppe. Vroeger was dit de scheiding tussen twee gemeenten. (Het woord Rhee heeft dus niets te maken met het feit dat er veel reeën in dit gebied rondlopen ;-))
Er loopt een met paarse paaltjes gemarkeerde route van ongeveer 4 km door het gebied. Deze route loopt afwisselend door bossen, langs slootjes, weilandjes en akkertjes.

Welkom op het Landgoed Rheebruggen!!

Juist op het moment dat we met de wandeling starten, komt er een groep ATB-ers aan die hetzelfde pad op fietsen. Nee hè! Kunnen we het voorlopig wel schudden wat de reeën betreft...

Alhoewel... op een weilandje naast het pad kijkt een reegeit de fietsers vol verbazing na en gaat daarna weer rustig verder met grazen. Ze is blijkbaar wel wat gewend.

Langs het pad hangen heel veel nestkastjes aan de bomen. In dit kastje zitten blijkbaar nog jongen.

Pa of ma pimpelmees is druk bezig met het aanslepen van rupsjes.

Het gaas zit voor het gat om te voorkomen dat roofdieren bij het nest kunnen komen.

Gelukkig voor de vogels zijn er plenty rupsen. We moeten ons best doen om de rupsen die aan draadjes hangen te ontwijken.

Deze bladeren zijn bijna helemaal opgevreten door de vele rupsen die erop zitten.

We lopen onder een poort van bomen door (waar dus al die rupsen aan hangen).

In deze berk zit een aantal heksenbezems. 

Dit zijn vergroeiingen die worden veroorzaakt door een schimmel.

Ook zo'n rare vergroeiing. Waar die door wordt veroorzaakt weet ik niet.

Er hangen dikke wolken vliegen en muggen in de lucht. Deze koeien hebben er erg veel last van. 

Ze doen niet anders dan met hun staarten zwiepen om ze uit de buurt te houden.

Hier kun je goed zien hoeveel muggen er boven de sloot dansen...

... en in de lucht boven het fluitekruid.

Dit is holpijp, een overblijvende plant die behoort tot de paardenstaartenfamilie. 

Hij doet 't goed in ondiep, matig voedselrijk, zoet water in sloten en moerassen.

Smalle weegbree, een zeer algemene plant. 

Het grappige is dat de aar van beneden naar boven bloeit. 

Aan weerszijden van de bospaden bloeit nog steeds de grote muur.

Van dichtbij: de grote muur, een kruidachtige vaste plant uit de anjerfamilie.

Kenmerkend zijn de vijf gespleten kroonbladen.

Het wordt weer eens tijd dat we een ree zien!

Ze beweegt haar kop op en neer en daardoor gaan haar oren naar beneden. 

Zo lijkt ze net een gewone geit.

Altijd alert!

Huize fluitekruid...

En deze merel zat ons na te fluiten.

De lijsterbes staat in bloei. Hij ruikt wel, maar ik kan niet precies zeggen waarnaar.

In Drenthe noemen we deze boom trouwens "apsapsiep". 

Aan de overkant van de straat zien we nóg een ree lopen.

Als hij ons in de gaten krijgt, kijkt hij ons recht aan. Nu zien we dat het een bokje is. 

Heel apart is dat van z'n gewei de ene stang korter is dan de andere.

Deze kat zit daar mooi. Hij lijkt wel een standbeeld.

Een bijzonder gezicht: het lijkt alsof dit huis ingeklemd staat tussen de bomen.

Langs een weiland zien we deze vreemd gevormde beukenbomen. 

Zin om deze route ook te lopen? Onder de link staat een routebeschrijving.