zaterdag 25 juli 2020

Naar het zuiden...

Vorig jaar had ik voor m'n verjaardag een tegoedbon gekregen van de kinderen voor een rondvaart door de Biesbosch. We besloten dat we die nu maar eens moesten besteden.
De rondvaart was pas om drie uur 's middags. We zijn op tijd van huis vertrokken, dus hadden we nog tijd voor een wandeling door een stukje Biesbosch.

Het wemelde van de beestjes op de schermbloemigen, zoals deze mooie boktor met z'n grote sprieten aan z'n kop.

En wat dacht je van deze grote glanzende gouden tor.

Er zaten ontzettend veel soldaatjes op de bloemen. Gelukkig maar... dat is de laatste jaren wel anders geweest.

Ook dit slakje had een plekje gevonden tussen de stengels.

We liepen onder dit kunstwerk door en kwamen uit bij het water. 

Mooie wolken weerspiegelden in het water,.

Voetsporen in het zand.

Er zwom een fuut langs.

Toen was het tijd om naar de boot in Drimmelen te gaan.
Gelukkig gingen er niet zoveel mensen mee. We zaten boven op het dek en hadden ruimte zat om heen en weer te lopen om maar zoveel mogelijk te zien.



Allemaal eenden langs de rand van het kanaal.

Een paar ouwe mannetjes heerlijk aan het vissen.

Omdat we zo hoog zaten, konden we alles goed overzien.

Een zwaan met haar jong.

En toen dacht ik even dat ik een bever zag! Maar het was helaas een muskusrat...

We voeren door smalle watertjes. Dit bootje wou ons graag inhalen, maar dat kon even niet.

Een blauwe reiger op z'n uitkijkpost.

Meeuwen.

De twee uur waren zó voorbij. Het was heerlijk!

's Avonds hebben we een wandeling in Gorinchem (of Gorkum) gemaakt, een goed bewaard gebleven vestingstadje.

Er stond ook een korenmolen, genaamd De Hoop.

Een fuut al grondelend op zoek naar voedsel.

Onder veel lawaai landde er een troep ganzen in de rivier.

Een standbeeld op de vestingwal met op de achtergrond weer de molen.

Na een overnachting in een hotel in Gorkum, zijn we de volgende dag even gestopt bij Slot Loevestein. Het ligt in een prachtig natuurgebied.

In de afgesleten randen langs de Waal kon je heel mooi het bodemprofiel zien.

Er stonden twee wilgen aan de oever. 

Toen we dichterbij kwamen, zagen we dat alle grond tussen de wortels is weggespoeld. 

Voor de lunch waren we bij vrienden in Veen, een plaatsje aan de Afgedamde Maas. 
Met hen hebben we een wandeling gemaakt over idyllische landweggetjes...

... richting de Afgedamde Maas.

Een echt Hollands plaatje...

De dag erna hebben we een korte stadswandeling door Woudrichem gemaakt.
Het is net alsof hier iemand over de heg gluurt ;-)

Woudrichem is ook een vestingstadje. Hier zie je René bij een van de kanonnen die er nog op de wal staan. Op de achtergrond korenmolen Nooit Gedagt.

En nóg een kanon.

Na een heerlijke lunch zijn we naar de Groesplaat gegaan. Een betrekkelijk nieuw natuurgebiedje in de uiterwaarden van de Merwede tussen Woudrichem en Sleeuwijk.

Het was één veld met bloeiende bloemen. Hier zie je kaasjeskruid in een wolk van geel walstro.

Kale jonker.

Atalanta.

Aan het water is altijd wat te zien. Aan de overkant de kerk van Gorkum.

Spring- of reuzenbalsemien.

Koeien zorgen voor de begrazing.

Ook liepen er paarden.

Zó schattig!

Er liepen een heleboel veulens bij die nog bij de moeder dronken.

Dit veulen was zo mak, dat het naar Frans toe kwam en zich door hem liet aaien.

Uiteindelijk had het daar ook genoeg van en ging het weer naar de kudde toe.

We hebben in die paar dagen heel veel gezien en ontdekt dat er prachtige natuurgebieden zijn in die streek. Heel anders dan hier, maar óók ontzettend mooi.

dinsdag 14 juli 2020

Verstoppertje spelen

Afgelopen vrijdag hadden we aan het eind van de middag zin om nog "even" een rondje te fietsen. Het was half vier, we hadden nog geen thee of koffie gedronken, want we hadden besloten om dat bij Arend te gaan doen. Helaas, die was gesloten en we fietsten door naar Dwingeloo, waar we op een terrasje koffie met wat lekkers hebben gehad. Daarna via Lhee richting Spier.
Bij dit vennetje zijn we gestopt:

Er hingen weer mooie wolken in de lucht.

Tussen het riet en de pitrus aan de rand van het ven zat weer van alles.
Je moest goed kijken, de juffertjes waren maar klein en sommigen speelden nog verstoppertje ook.


Van voren gezien zag zo'n juffertje er heel anders uit.

Een pantserjuffer op een den. De zon scheen zo mooi op de vleugels.

Gefopt! Als ik aan de andere kant stond, had ik 'm vast niet gezien!

Kiekeboe! Wat een grote ogen heeft zo'n beestje.

Mooi, zo met z'n schaduw op het blad.

Heel fijntjes met tegenlicht.

Acrobatische toeren uithalend om te zorgen voor nageslacht. 
Zie je dat het mannetje zich aan een andere stengel vasthoudt dan het vrouwtje?

Er waren ook andere dieren te zien, zoals deze sluipwesp.

Ik dacht: wat een vreemde sprieten steken er boven die distel uit... 
Het leek of het koolwitje ook verstoppertje wilde spelen.

Dit is de rups van de Sint-Jacobsvlinder. Wat een lange haren heeft ie op z'n lijf!
Je vindt ze bijna altijd op het Jakobskruiskruid.


We vervolgden onze weg richting Spier en gingen in het bos rechtsaf richting de schaapskooi van Johan Coelingh. We stopten bij dit ven vlakbij het Koelevaartsveen.

Aan de rand van het ven lag een klein veldje met dopheide. Dit is de waardplant voor het heideblauwtje, waarvan het mannetje een prachtige blauwe kleur heeft. Het vrouwtje is bruin. 
We hadden geluk: er vlogen er tientallen rond en ze waren zo aardig om voor ons te poseren.
De bovenkant van de vleugels is blauw...

... maar op de onderkant hebben ze zwarte stippen met een wit randje en een oranje band. 

Je ziet de vlekken van de onderkant door de vleugels heen schemeren.

Hier zie je een paartje. 
Het vrouwtje heeft aan de onderkant dezelfde mooie kleuren als het mannetje.


Ze konden het ook ondersteboven ;-)

Dit is een bijenwolf, een grote wesp die z'n naam dankt aan het feit dat hij bijen vangt.


Ze waren vandaag wel gek op het spelen van verstoppertje!

Deze kruisspin speelde in ieder geval geen verstoppertje. Hij liet zich duidelijk zien.
Hij hoefde niet bang te zijn om te verhongeren, er zaten voorlopig nog genoeg kleine vliegjes in z'n web.

Ik zei het aan het begin: We zouden "even" gaan fietsen, maar al met al was het 's avonds acht uur toen we thuis waren. 
Tja, eigenlijk weten we dat van te voren altijd al, want we zien iedere keer weer zoveel leuks...