maandag 29 juni 2020

Via Groningen naar Lauwersoog



Nadat we in Groningen waren geweest om te kijken hoeveel onze kleindochter alweer was gegroeid, besloten we naar Lauwersoog te rijden voor een wandeling.
Na een korte wandeling langs de Waddenzee, ging de route verder richting Lauwersmeer.
En daar zagen we zomaar de roodmus! We hadden er nog nooit van gehoord, maar het was 'm echt. René heeft er een duidelijke foto van en volgens Waarneming.nl was hij meerdere keren in die buurt gezien.


De orchideeën stonden er nog in volle bloei. Hele velden vol.


Prachtig, die paarse kleur tussen het geel van de rolklaver.

De hommels wisten de orchideeën ook te vinden.

De route leidde ons door een stukje bos, waar we aan een els allemaal van dit soort opgerolde blaadjes zagen hangen. Welk dier zou dat doen? Is het een bladroller (vlinder) of een bladrolkever??

Een afgevallen rozenblaadje in de vorm van een hartje. Die moet ik naar Gea sturen. Zij spaart namelijk foto's van hartjes, gevormd in/door de natuur.

Een mooi plekje om even te gaan zitten voor een broodje. Op of aan het water is meestal wel wat te zien. Al zijn het maar twee mensen die tussen de zwanen door naar de overkant zwemmen. 
Brrr... koud...

Heel in de verte zitten allemaal meeuwen en aalscholvers (?) op de paaltjes.

Hihi, grappige naam...

Op een zondagochtend fietsten we bij Anholt. Ik zag een ree in het weiland staan. Terwijl ik een foto maakte, kwam er nog wat in beeld huppelen. Ik dacht dat het een haas was. "Mooi", dacht ik. "Een haas en een ree op één foto". Maar toen zag ik dat het een jonge ree was! Dát is natuurlijk nog véél mooier!

De moeder liep heel rustig steeds verder en het kleintje rende er dan achteraan. Het zat de moeder uit te dagen en wou met haar spelen. Ik kon ze een hele tijd volgen en er een filmpje van maken. 
Dat is te zien op deze link.

Een paar dagen later fietsten we weer eens richting Oosteinde. Langs de weg zagen we dit prachtige bloemetje staan. Na enig zoeken ontdekten we dat het de bonte leeuwebek is. 

In een slootje zagen we deze meerkoet met wel zeven jonkies.

Moeder had 't er maar druk mee.

Een libelle was aan het jagen boven de sloot. Het leek alsof hij steeds dezelfde route vloog. We probeerden hem al vliegend op de foto te krijgen. Dat viel nog niet mee...

Bij de Oude Vaart zat welgeteld één mannetje van de weidebeekjuffer. Even later zagen we zowaar ook een vrouwtje. Zo samen bij elkaar heb ik ze nog niet vaak gezien. 

We zagen onderweg uiteraard ook veel eikenprocessierupsen. 
Ik krijg altijd de kriebels van die beesten...

In de buurt van Koekangerveld stond deze reegeit. Zo te zien moest ze nog bevallen.

Toen ik in m'n uppie een rondje Dwingelderveld fietste, zag ik deze pantserjuffer tussen het riet bij het Holtveen.

Wat ik toen ook zag: twee zwarte zwanen. Ik had al ergens gelezen dat die gesignaleerd waren, maar op dat moment had ik er niet meer aan gedacht. En dan zie ik ze zo ineens staan, op tien meter afstand!

Wel heel bijzonder, hoor. Zwarte zwanen in het Dwingelderveld...

Een eindje verderop heb je een stuk bos waar heel veel vingerhoedskruid bloeit. Een kleurrijk geheel.

Tussen de rietstengels bij het Smitsveen ontdekte ik het omhulsel van een larve waar een libelle uit gekropen is.
Tijdens een fietstochtje met René stopten we voor een koffiepauze bij dit bloemenweitje bij Ansen.

Er bloeide van alles: klaprozen, korenbloemen, kamille en gele ganzenbloemen.

Is het niet net een schilderij?

Schapenwolkjes boven het graan.

Op de terugweg gingen we nog even langs "ons" vennetje, dat inmiddels helaas droog stond. Langs de randen groeien heel veel plantjes van de ronde zonnedauw. Precies in het midden zie je de bloemetjes tevoorschijn komen.

Het was weer ontzettend genieten van de natuur rondom onze woonplaats. 

donderdag 11 juni 2020

"Je hoeft niet ver weg..."

Tijdens de corona-crisis was iedereen gedwongen binnen te blijven of in ieder geval niet de mensenmassa's op te zoeken. Nu hebben wij het geluk dat we in Ruinen wonen, waar je de ruimte hebt om naar buiten te gaan zonder dat je hordes mensen tegenkomt. Als je de juiste plekjes tenminste weet te vinden. En omdat het ook nog eens heel mooi weer was, hebben we de afgelopen tijd veel gefietst en gewandeld. En dan blijkt maar weer dat je echt niet ver weg hoeft om leuke dingen te zien...

Het begint bij ons huis. We wonen sinds drie jaar in Ruinen. De tuin is nu zo'n beetje hoe we het graag willen: Véél bloemen!

Zoals de centaurie, die overal spontaan opkomt. 

En deze papavers. Elke dag staan er weer tientallen in bloei. Een prachtig gezicht. 

Vingerhoedskruid zorgt voor de lila tinten.

Een boeket van klokjesbloemen, kattenkruid en papavers.

Ik kan me niet herinneren dat ik hem gezaaid heb, maar dit jaar kwam deze papaver zomaar op. 
Een prachtig exemplaar.

We gaan iets verder van huis. Tijdens een fietstochtje zagen we in een weilandje deze drie hazen keurig op anderhalve meter afstand van elkaar op een rijtje zitten.

René had nog altijd de wens om een keer tegen de schemering bij een dassenburcht te gaan zitten posten. Hoewel ik nog nooit een das in het echt heb gezien, heb ik niet zo heel veel zin om bij zo'n burcht te gaan zitten. Nou, dat hoeft ook niet meer! Op een avond fietsten we terug van een wandeling in de Anserdennen, toen we iets zagen scharrelen in een weilandje. Bleek het een das te zijn! En heel dichtbij, alleen gescheiden door een sloot en een afrastering, nóg één!

Ze waren zo druk bezig met het zoeken naar eten, dat ze ons niet in de gaten hadden.

Hier zie je er één aan de overkant van het gaas, zo'n vijf meter bij ons vandaan.
Wauw! We waren heel verbaasd, maar ook verwonderd, dat we ze zó dichtbij zagen.
En dan ook nog eens terwijl het nog licht was!

We fietsen ook wel eens naar de Oude Kene, een natuurgebiedje bij Hoogeveen. Tijdens een wandeling daar hadden we de koekoek al een paar keer horen roepen en ineens zagen we hem ook zitten.

Er zaten ook verscheidene rietgorzen in (uiteraard) het riet.

Een gedeelte van de route gaat over stapstenen. Daar kwamen ons zowaar een paar bekenden achterop ;-)

In een bosje dichtbij zie je altijd heel veel roeken. Onder begeleiding van deze vogels lopen zij verder. Wij zijn niet zo van het snelle...

Ook gaan we wel eens naar het Suikerveen, een watertje richting Gijsselte. Er staat een bankje en je kan om de plas heen lopen. Regelmatig staan er lepelaars. 
Aan de overkant van de plas zie je er eentje staan.

Hier zie je goed hoe de snavel de vorm van een lepel heeft.

Toen we er op een avond weer eens heen fietsten, zagen we drie lepelaars en twee reigers op een rij. Houden zij nou ook de anderhalve meter regel in acht?

Reigers worden als heel gewoon ervaren, maar ik vind het hele mooie vogels.

Deze drie lepelaars gaven een prachtige vliegshow weg. Ze vlogen over het water naar links...

... en kwamen even later hogerop weer overvliegen vanaf de andere kant. 

Weer thuis gekomen, zagen we deze mus die net een bad had genomen in de vijver achter ons huis.
 't Is net een verzopen kat...

Zoals je ziet, genieten we elke dag weer met volle teugen van alles wat we zien...