Het is 6 uur 's avonds. Het is nog niet donker, maar het zal niet lang meer duren voordat de zon ondergaat. We staan aan de rand van een ven op het Dwingelderveld.
Het waait niet, het is mooi helder weer en er is geen mens te bekennen. Volgens ons de perfecte avond voor wat wij denken dat er gaat gebeuren. We hebben het al vaker gezien, maar iedere keer vinden wij het weer een betoverend schouwspel. Zou het vanavond ook gaan gebeuren? Vol spanning wachten wij af…
En ja, daar komt het eerste groepje aanvliegen. En daarna nóg een groep, en vervolgens komen ze van alle kanten. Ze voegen zich samen tot één grote groep.
Ze vliegen naar links en dan weer naar rechts en dan over ons heen. We kijken onze ogen uit. En het geraas dat ze maken! Fantastisch!
En dan ineens is het stil, alsof iemand zegt: En nu slapen allemaal. Welterusten!
En wij, we zijn zó vreselijk blij dat we dit weer hebben mogen zien, deze dans van de spreeuwen.
