Unidentified Flying Object?

We zitten in de tuin als er iets voorbij komt vliegen wat we op het eerste gezicht niet thuis kunnen brengen. 

Als "het" gaat zitten en we het beter kunnen bekijken, blijkt het een paringswiel van twee bandheidelibellen te zijn. De reden waarom we het niet meteen herkenden, komt door de bruine dwarsbandjes op de vleugels, daardoor ziet dit vliegende wiel er heel anders uit dan bij andere libellen.

De bandheidelibel is de enige libellesoort die deze bijzondere vleugeltekening heeft.

Het mannetje heeft een rood achterlijf en kleine rode vlekjes op de vleugels, met een moeilijk woord "pterostigma's" genoemd.

Het pterostigma is het verdikte en opvallend gekleurde vlekje in de vleugels van een insect. De functie ervan is niet helemaal duidelijk, het kan zijn dat het door zijn tegengewicht zorgt voor een betere vleugelslag, maar het kan ook als herkenningsteken voor de dieren zelf functioneren.

Het vrouwtje heeft een geel achterlijf en de vlekjes op haar vleugels zijn cremekleurig. Het blauwe wat je ziet is de onderkant van haar achterlijf.

Tóch leuk als je dat zomaar op een luie zondag in je tuin voorbij ziet komen...

Op zoek naar weidebeekjuffers

Het is alweer bijna een maand geleden dat we een tip van iemand kregen over weidebeekjuffers. Er zouden er een heleboel zitten in een watertje in de buurt van Uffelte. Aangezien die diertjes ons altijd enorm fascineren, gingen we meteen op zoek. En ja hoor, we zagen er inderdaad heel veel!

Het zijn vooral de mannetjes die erg opvallen door hun prachtige blauwe kleur en hun gefladder als elfjes boven het water.

Opvallend is de donkere vlek in de vleugels. 

Hierdoor kun je ze onderscheiden van de bosbeekjuffers, waarvan de vleugels helemaal donker zijn.

Het was heel druk boven het water. Op deze gele plomp zaten maar liefst vier jufferpaartjes hun eitjes af te zetten. Een vijfde stelletje vloog erboven.

Ongelooflijk, hoeveel eitjes er worden afgezet.

Drie stelletjes op een rij...

Maar we kwamen natuurlijk voor deze hier. Wat een prachtig exemplaar!

René was ook druk aan het fotograferen. Als je goed kijkt, zie je de weidebeekjuffers op nog geen meter afstand voor z'n voeten fladderen.

Een luchtaanval van een beekjuffer op een paar gewone jufferstelletjes.

Hier zie je goed dat de weidebeekjuffers veel groter zijn dan de gewone waterjuffertjes.

Ook in de dierenwereld gaat het er niet altijd even eerlijk aan toe: Met z'n drieën tegelijk tegen die arme kleine juffertjes.

Maar je ziet het: de kleintjes laten zich niet op de kop zitten en vechten dapper terug.

Dit is het vrouwtje van de weidebeekjuffer. Ze heeft een groen metaalglanzend lichaam en egaal gekleurde vleugels. Ze is lang niet zo opvallend als het mannetje.

Dit mannetje had een eendagsvlieg te pakken. Hij is druk bezig om de vleugels eraf te knagen.

Het is eten of gegeten worden. Deze juffer had de pech om in een spinnenweb terecht te komen.

We zagen ook nog deze oeverspin. Hij wordt ook wel Jesus Spider genoemd, omdat hij, net als Jezus, over het water kan lopen.

Maar het aller-, aller-, allermooiste vind ik deze prachtige weidebeekjuffers. 

Als jij ze ook wil zien, dat kan, hoor. Ze fladderen nog rond tot in september. Je vindt ze bij beekjes met langzaam stromend water.