Het was prachtig weer, dus ik besloot op de fiets naar Spier te gaan, een mooie fietsroute dwars over de hei en door het bos. René fietste met me mee. Toen we aankwamen, was Hennie er al.
Hennie en ik waren nog maar net op pad, toen we deze vonden.
Dat is een hele kunst, hoor, want ze zijn verschrikkelijk klein.
De naam hadden wij zelf kunnen bedenken: een zwammetje op een dennenappel, dus de naam is dennenappelzwam.
Hennie houdt 'm vast, zodat ik 'm op de foto kan zetten.
Er stonden vijf boomstronken bij elkaar, elk volgepakt met geweizwammetjes. De dauwdruppeltjes erop maken het plaatje extra mooi.
Het leek alsof er een diamantje op dit paddenstoeltje lag.
Dit zagen we op een afgezaagde boomstam. Het leken wel ingewanden of hersenen, maar het was de paarse knoopzwam.
In het Holtveen zwom een stel Canadese ganzen.
We gingen op een bankje zitten om wat te eten.
Dit schaap heeft ons de hele tijd aan staan kijken.
Er vlogen nog heel veel libellen rond. In november!
Deze ging even lekker in het zonnetje zitten.
De zon scheen prachtig door de bomen.
Luidruchtige ganzen vlogen over.
We kwamen bij een stukje met afgezaagde boomstronken. Op werkelijk elke stronk groeide bekertjesmos.
Na tweeënhalf uur lopen, kwamen we weer bij het Oriëntatiecentrum. Na afscheid te hebben genomen van Hennie, fietste ik weer terug naar huis.
Op het fietspad richting Koelevaartsveen lagen zoveel bladeren, dat je het pad bijna niet meer zag.
Verder ging het over het fietspad over de hei. De laagstaande zon gaf het pijpenstrootje een mooie oranje gloed.
Terwijl de ondergaande zon aan m'n rechterhand sfeervolle beelden opleverde....
... stond aan m'n linkerhand de maan al aan de hemel.
Brrr, het koelde heel snel af. Vlug naar huis.
Vooruit, nog één foto dan, omdat het zo prachtig mooi was.
