Allemaal beestjes

Afgelopen maandag hadden we zin om te gaan fietsen. We namen broodjes mee en besloten via de Larijweg en de Hesselterdwarsweg richting Havelte te gaan.

We hebben weer van alles gezien.

 Het begint gelijk al in het slootje langs de Hesselterdwarsweg. Daar zwemt een flinke muskusrat heen en weer. 

Aan het eind van deze weg staat een picknickbankje, beschut tussen bomen en struiken. We besluiten daar onze broodjes op te eten, lekker uit de wind.

Terwijl we daar zitten, zien we van alles in het gras rondfladderen. Uiteraard hebben we onze camera's mee en al gauw zitten we in het gras te kijken naar wat er allemaal rondscharrelt.

Een lieveheersbeestje met daarbij de larve of het omhulsel ervan. Misschien is hij daar net uit gekropen?

Een vuurjuffer met z'n mooie rode ogen.

Vuurjuffers, zorgend voor nageslacht.

Een schorpioenvlieg, herkenbaar aan het omhoog gekrulde tangvormige orgaan aan z'n achterlijf, dat doet denken aan de staart van een schorpioen. Vandaar de naam.

Het vrouwtje van de azuurwaterjuffer. 

Azuurwaterjuffers...

... vormen samen een hart. Als dat geen ware liefde is...

Behalve dit geaderd koolwitje zagen we niet veel vlinders.

Haften of eendagsvliegen leven het grootste deel van hun leven als nimf onder water. Als ze uiteindelijk het volwassen stadium hebben bereikt, leven ze slechts een paar uur of een paar dagen boven water. Die tijd gebruiken ze uitsluitend om te paren.

Moeilijk te zeggen wat dit allemaal is...

Soms komt het ene insect iets te dicht in de buurt van het andere. 

Dan maken ze van die rare bewegingen.

We komen langs de Oude Vaart. Daar bloeien de margrieten volop. De wolkenlucht weerspiegelt prachtig in het water.

In een opwelling besluiten we in Havelte langs een Natuurmonumenten collega-vrijwilliger en z'n vrouw te gaan. Ze zijn blij verrast en we worden heel hartelijk ontvangen. We bewonderen hun prachtige tuin en genieten van een kopje thee.

Op de terugweg komen we langs een mooi slootje in de buurt van Uffelte. We gaan kijken of daar ook nog wat te beleven valt.

En ja hoor, als je goed kijkt, zie je van alles tussen de stengels bewegen, zoals deze bloedcicade.

En dit snuitkevertje.

Knap, zoals ze balanceren op zo'n dun stengeltje.

Libellen vliegen boven het water heen en weer op zoek naar prooien. Het is heel moeilijk om ze op de foto te krijgen. Maar soms hangen ze stil in de lucht en dan lukt het zomaar.

Een meikever hangt op de kop in het gras.

Heerlijk om samen dezelfde hobby te hebben :-)

Een boterbloemjuffer?

Nog zo'n knappe acrobaat.

Deze speelt verstoppertje.

Een leliehaantje.

Er bloeit van alles langs de waterkant. Zó mooi!

Zoals deze gele lis.

Ik had van alles verwacht aan kevertjes, libellen en juffertjes daar aan het water, maar deze dikke, harige rups dus niet...

We hebben weer vreselijk genoten van alles, vooral ook van de gastvrijheid van Henk en Anneke. Bedankt!

Thuis zag ik dat ik 195 foto's had gemaakt! Dat wordt dus uitzoeken en de mooiste bewaren.

Wandelen over een vuilnisbelt

We besluiten weer eens een wandeling bij de VAM te gaan maken. Van andere jaren weten we dat er rond deze tijd heel veel soorten bloemen bloeien. 

We starten bij de parkeerplaats van kiosk Het Blinkerdje.

De route leidt ons via deze stapstenen richting VAM-berg.

We zien meteen al verschillende mooie bloemen staan, zoals hier het streepzaad.

Ook groeit er veel wikke langs de waterkant.

De route leidt ons over de VAM-berg. 

Linksboven zie je nog net het dak van Informatiecentrum De Blinkerd.

Rechts de pijpen die je tot ver in de omtrek kunt zien.

Raar idee, dat je op een afvalberg loopt...

In oktober 2018 is er op de berg een fietsparcours geopend. 

De liefhebbers van klimroutes kunnen hier hun lol wel op.

Ook is men bezig met het aanleggen van een ATB-parcours over de berg. Het ziet er nu al spectaculair uit. 

Tijdens de ATB-tocht kom je over deze drijvende waterbrug van zo'n 60 meter lang.

We verlaten de berg en vervolgen onze tocht langs dit watertje.

Een meerkoet zwemt al slobberend door het slootje.

De gele lissen bloeien volop. Een hommeltje is op zoek naar stuifmeel.

Dit is de echte koekoeksbloem. "Molentjes", zo noemden wij ze vroeger. 

Soms zit er schuim op de stengels. Vroeger dacht men dat dat koekoeksspuug was, vandaar de naam. Nu weten we dat het schuim afkomstig is van de schuimcicade.

Een margriet met een paar kevertjes erop.

We komen bij een vennetje waar de pluizen van lisdodden staan.

Een geelgors zit vanuit een eik naar ons te kijken.

In het vennetje groeit waterdrieblad. De bloemen zijn bijna uitgebloeid.

Stilleven....

Het fluitenkruid bloeit op dit moment volop in de bermen.

Smeerwortel.

We wandelen terug door een weiland langs het Oude Diepje. 

Het weilandje is bontgekleurd door o.a. boterbloemen, zuring en pinksterbloemen.

Het vriendelijke bloemetje ereprijs staat er ook tussen. 

Ik waag me maar niet aan het benoemen van de soort, want daar zijn er zo'n 23 van bekend.

Een moedereend met jongen schrikt van ons en maakt een hoop kabaal met haar geplons.

De familie gaat er heel snel vandoor. Eén jonkie blijft achter en precies op het moment dat ik dat zie, wordt ie onder water getrokken. Een snoek, denkt René. Ik schrik ervan en voel me schuldig, omdat ze van ons zijn geschrokken...

In een zijslootje zie ik allemaal witte bloemetjes.

Dichterbij gekomen zien we dat het waterranonkel is. Een prachtig bloemetje.

We blijven een poosje zitten aan de waterkant. Een heerlijk plekje. Door de zuring kijk ik omhoog naar de wolken.

Ineens zie ik een blauwe flits. Een ijsvogel! Hij is zo snel dat ik er geen foto van kan maken. En René heeft hem zelfs niet eens gezien.

Via grote keien in het water vervolgen we onze weg weer richting VAM-berg.

Hier zie je nog eens goed de slingerpaadjes van de ATB-route.

Die rode puntjes op het beukenblad zijn galletjes van de beukengalmug.

Een prachtige wolkenpartij hangt boven het bosje.

Volop gele lissen langs het water. 

Rechts zie je nog net een stukje van de drijvende waterbrug op de ATB-route.

Dit is blaassilene, een plant uit de anjerfamilie. 

's Avonds ruiken ze lekker naar klaver en trekken daarmee bijen en nachtvlinders aan.

Avondkoekoeksbloem, ook uit de anjerfamilie. 

De bloemen gaan trouwens niet pas 's avonds open, maar al in de middag.

Aan het eind van de route zien we een akelei. 

Akeleien staan ook vaak in tuinen. Ze zijn er in allerlei kleuren: Wit, roze, roodpaars, paarsblauw enz.

We eindigen weer bij het Blinkerdje, dat helaas gesloten is vanwege het corona-virus. 

Dus een kopje koffie of een ijsje zit er dit keer niet in...