We besluiten weer eens een wandeling bij de VAM te gaan maken. Van andere jaren weten we dat er rond deze tijd heel veel soorten bloemen bloeien.
We starten bij de parkeerplaats van kiosk Het Blinkerdje.
De route leidt ons via deze stapstenen richting VAM-berg.
We zien meteen al verschillende mooie bloemen staan, zoals hier het streepzaad.
Ook groeit er veel wikke langs de waterkant.
De route leidt ons over de VAM-berg.
Linksboven zie je nog net het dak van Informatiecentrum De Blinkerd.
Rechts de pijpen die je tot ver in de omtrek kunt zien.
Raar idee, dat je op een afvalberg loopt...
In oktober 2018 is er op de berg een fietsparcours geopend.
De liefhebbers van klimroutes kunnen hier hun lol wel op.
Ook is men bezig met het aanleggen van een ATB-parcours over de berg. Het ziet er nu al spectaculair uit.
Tijdens de ATB-tocht kom je over deze drijvende waterbrug van zo'n 60 meter lang.
We verlaten de berg en vervolgen onze tocht langs dit watertje.
Een meerkoet zwemt al slobberend door het slootje.
De gele lissen bloeien volop. Een hommeltje is op zoek naar stuifmeel.
Dit is de echte koekoeksbloem. "Molentjes", zo noemden wij ze vroeger.
Soms zit er schuim op de stengels. Vroeger dacht men dat dat koekoeksspuug was, vandaar de naam. Nu weten we dat het schuim afkomstig is van de schuimcicade.
Een margriet met een paar kevertjes erop.
We komen bij een vennetje waar de pluizen van lisdodden staan.
Een geelgors zit vanuit een eik naar ons te kijken.
In het vennetje groeit waterdrieblad. De bloemen zijn bijna uitgebloeid.
Stilleven....
Het fluitenkruid bloeit op dit moment volop in de bermen.
Smeerwortel.
We wandelen terug door een weiland langs het Oude Diepje.
Het weilandje is bontgekleurd door o.a. boterbloemen, zuring en pinksterbloemen.
Het vriendelijke bloemetje ereprijs staat er ook tussen.
Ik waag me maar niet aan het benoemen van de soort, want daar zijn er zo'n 23 van bekend.
Een moedereend met jongen schrikt van ons en maakt een hoop kabaal met haar geplons.
De familie gaat er heel snel vandoor. Eén jonkie blijft achter en precies op het moment dat ik dat zie, wordt ie onder water getrokken. Een snoek, denkt René. Ik schrik ervan en voel me schuldig, omdat ze van ons zijn geschrokken...
In een zijslootje zie ik allemaal witte bloemetjes.
Dichterbij gekomen zien we dat het waterranonkel is. Een prachtig bloemetje.
We blijven een poosje zitten aan de waterkant. Een heerlijk plekje. Door de zuring kijk ik omhoog naar de wolken.
Ineens zie ik een blauwe flits. Een ijsvogel! Hij is zo snel dat ik er geen foto van kan maken. En René heeft hem zelfs niet eens gezien.
Via grote keien in het water vervolgen we onze weg weer richting VAM-berg.
Hier zie je nog eens goed de slingerpaadjes van de ATB-route.
Die rode puntjes op het beukenblad zijn galletjes van de beukengalmug.
Een prachtige wolkenpartij hangt boven het bosje.
Volop gele lissen langs het water.
Rechts zie je nog net een stukje van de drijvende waterbrug op de ATB-route.
Dit is blaassilene, een plant uit de anjerfamilie.
's Avonds ruiken ze lekker naar klaver en trekken daarmee bijen en nachtvlinders aan.
Avondkoekoeksbloem, ook uit de anjerfamilie.
De bloemen gaan trouwens niet pas 's avonds open, maar al in de middag.
Aan het eind van de route zien we een akelei.
Akeleien staan ook vaak in tuinen. Ze zijn er in allerlei kleuren: Wit, roze, roodpaars, paarsblauw enz.
We eindigen weer bij het Blinkerdje, dat helaas gesloten is vanwege het corona-virus.
Dus een kopje koffie of een ijsje zit er dit keer niet in...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten