Vanmiddag ben ik op de fiets (tegen de koude noordoostenwind in!) naar het Bezoekerscentrum gereden, om van daaruit een wandeling te maken.
Het heeft gevroren vannacht. Daardoor hangen er nu van die prachtige ijspegels aan het dak van het Bezoekerscentrum.
Ik loop de Benderse af en sla dan linksaf het fietspad op naar het Achterlandseveen.
In het weiland links zie ik verscheidene wissels.
Hier zie je haren die achtergebleven zijn van de dieren die onder het draad zijn doorgelopen. (Dassen?)
Door de vele regen van de afgelopen weken staan er hele stukken onder water.
De vorst heeft daar nu mooie figuren in gemaakt.
Ook deze bomen staan met hun voetjes in het (ijskoude) water.
Het Achterlandseveen...
... met het bankje waar je nog steeds met je voeten in het water moet zitten.
Een van de stuwen waarmee men de waterstand in het Dwingelderveld enigszins kan reguleren.
Zo te zien is het water een beetje gezakt, te zien aan het ijs aan de randen.
Op een half vergane boom zie ik iets bijzonders.
Het is de popkamer van een of andere schorskever of boktor.
Al met al zo'n 5 cm in doorsnee.
Omdat het ook nog iets heeft gesneeuwd, kun je nu heel goed de wissels van bijvoorbeeld reeën zien.
Ik ben nu aangekomen bij de leisloot. Hij staat helemaal vol en het water stroomt er met kracht door.
Zonder laarzen kun je niet over het pad naar dit bruggetje. Maar aan de overkant van de sloot hebben mensen al een soort olifantenpaadje gemaakt, dus het bruggetje is van de andere kant wel te bereiken.
Er heeft zich een dikke laag schuim gevormd voor het bruggetje (dat is dus geen sneeuw...).
Je moet wel hele lange benen hebben, wil je de eerste stapsteen kunnen bereiken.
Iemand heeft er een plank neergelegd, maar daar waag ik me niet aan. Te wiebelig ;-)
Dus ik ga terug.
Dit is het zandpad! Nog steeds niet te belopen. Misschien, als het door blijft vriezen, kun je er over een paar dagen overheen schaatsen!
Het bankje staat er maar zielig bij, zo midden in het water...
Een gatenboom.
Dit is het werk van schorskevers.
Ze laten zogenaamde vraatgangen achter onder de bast van een boom.
Weer terug bij het Bezoekerscentrum kan ik het niet laten om nog één foto te maken van die prachtige ijspegels. Deze heeft zich in tweeën gesplitst.
Ondanks de kou (waar ik trouwens helemaal geen last van heb gehad), was het een heerlijke wandeling.
