dinsdag 14 april 2020

Reeën, schapen en krenten

Nadat het overdag behoorlijk warm was geweest, besloten we afgelopen zaterdag om 's avonds een wandeling in het Uffelter Binnenveld te maken. Het was mooi rustig weer en er was geen mens te zien. We hoopten dat we reeën te zien zouden krijgen. Uit ervaring weten we dat die kans groot is. In dit gebiedje mogen namelijk geen honden komen, dus de reeën zijn niet zo schuw als in gebieden waar mensen wel hun hond mogen uitlaten.

Het begint al goed. We lopen door een bosje en zien in een weiland ernaast twee reeën staan. De geit is heel alert, hoewel ze niet naar ons kijkt. Het bokje is rustig aan het grazen.

Zodra we het bos uitkomen, worden we opgemerkt door het bokje. Maar we zijn wel zo ver bij hem vandaan dat hij zich veilig voelt en niet op de vlucht gaat. 

Dit is grote muur, een plantje dat op dit moment veel langs de bosranden bloeit.

We zitten even op een bankje bij een ven en zien deze reiger. Hij gaat landen in de rechter boomtop.

Even verderop loopt een groepje schapen. Bijna allemaal hebben ze een of meer jongen.

 Zie eens hoe trots dit schaap staat te kijken. En met recht, 't is een prachtig dier, mooie zwarte kop en lange, zwarte poten.


 Ze zijn allemaal verschillend van kleur.
Ik vind dit toch wel een heel leuk stel. Allebei een gevlekte kop en gevlekte poten. Vast familie van elkaar ;-)

De krentebomen staan op dit moment volop in bloei. We verbazen ons erover hoeveel krenten er overal staan! Omdat ze bloeien valt dat nu extra op.

In een weilandje verderop zien we nog drie reeën staan, maar die zijn te ver weg om een fatsoenlijke foto van te maken. Gelukkig kan ik aan het eind van de route dit bokje wel vastleggen...

Altijd weer leuk, dit rondje door het Uffelter Binnenveld.

Waanzinnig mooie zonsondergang

Vorige week pakten we 's avonds nog even de fiets om een rondje te maken.
Een rondje Dwingelderveld uiteraard.

We fietsen via het Commissaris Cramerpad richting Kraloo. 

Op weg naar het Holtveen zien we dat de lucht al prachtig oranje begint te kleuren.

We stappen af bij de vogelkijkwand en besluiten daar de zonsondergang te fotograferen. 
De lucht heeft een waanzinnig mooie kleur.

Ook het water kleurt helemaal oranje.

Zo nu en dan vliegen er ganzen over. 
De kunst is om ze net in de buurt van de zon op de plaat te krijgen.



Vanwege het Corona-virus vliegen er bijna geen vliegtuigen, dus zien we ook nauwelijks strepen in de lucht. 
Laat er hier nou net wél een te zien zijn...


Het is iedere keer weer verbazingwekkend hoe snel de zon achter de horizon verdwijnt.

Na een laatste foto pakken we onze fietsen en vervolgen de weg naar huis,.

We fietsen terug via het pad over de hei. De lucht is nog steeds mooi. 
Hier dus ook maar even een plaatje schieten...

Ook al hebben we het al verscheidene keren gezien, het is iedere keer weer genieten van de spectaculaire kleuren van een zonsondergang zoals deze!


woensdag 1 april 2020

Het Kloosterveld nóg natter

Na het maken van mijn vorige blog is er behoorlijk wat regen gevallen. Ik ben heel nieuwsgierig hoe het Kloosterveld er nu bij ligt, dus besluit ik weer eens die richting op te gaan.
Het waait hard en het regent zo nu en dan, maar dat maakt me niks uit. Ik ben erop gekleed.


Wat een prachtige wolken!


Het Kloosterveld staat nagenoeg helemaal onder water. Je kunt niet meer dwars oversteken zonder natte voeten te krijgen. Over het dijkje dan maar en via de stapstenen terug. Als dat kan... We zullen het zien.


Een regenboog!

Dit is het verhoogde pad naar de stapstenen. Het staat bijna onder water. Kijken hoever ik kom...

Tot aan de stapstenen is het gelukt! Geen overbodige luxe nu, die stapstenen. Je had er anders echt niet langs gekund zonder tot aan je knieën door het water te gaan.

Donkere wolken pakken zich samen. Ik ben bang dat ik een dikke regen/hagelbui op m'n kop krijg. 

Zo lijkt het Kloosterveld wel een groot meer! 
Terwijl ik er een paar weken terug nog dwars doorheen ben gewandeld!

Het pad waar ik vanaf de stapstenen overheen ben gekomen. Nou ja, pad... het is nog amper een pad te noemen. Maar ik heb m'n voeten droog gehouden, dankzij m'n stevige schoenen.

En wéér een regenboog! 

Ik loop nog even langs de afrastering een stukje de heide op. Ook daar is het nat. Vooral waar vroeger de leisloot lag. Daar is zonder lieslaarzen ook niet meer doorheen te komen.

Op de terugweg neem ik een kijkje in de schaapskooi.
Dag mevrouw!