Afgelopen zondag zijn René en ik naar Boswachterij Gees geweest. Van andere jaren weten we dat daar altijd veel verschillende soorten paddenstoelen staan. En ja, dit jaar was dat ook weer het geval. Vliegenzwammen, zwavelkopjes, amethistzwammen, van alles hebben we gezien, en niet alleen paddenstoelen.....
Dit is een amethistzwam, ook wel rodekoolzwam genoemd. Hij is vanwege de kleur genoemd naar de kwartsvariëteit amethist. Deze paddenstoel is eetbaar. Je ziet 'm niet altijd meteen staan tussen de bladeren, maar als je hem eenmaal ziet, zie je er vaak nog veel meer.
Eén van de vele soorten russula's. Een fotogenieke paddenstoel.
Héél iets anders: een groepje oldtimerliefhebbers maakte een toertochtje door Drenthe en stopte hier even voor een pauze. Grappig, dat kleine gele autootje. De passagiers moesten uitstapten via de klep aan de voorkant.
Een amaniet met een vliegje op z'n hoed.
Midden op het pad zat een bruinrode heidelibel zich te warmen in het zonnetje.
Ook een pantserjuffer genoot nog van de zonnestralen.
Dit zijn kussenvormige houtzwammetjes.
Twee berkenzwammen, ook wel berkendoders genoemd.
Deze komen uitsluitend voor op afgestorven delen van staande of omgevallen berkenbomen. Een aangetaste boom zal doodgaan door de schimmel. Op een dode boom kunnen nog heel lang vruchtlichamen ontstaan.
Een grote mierenhoop. De mieren waren niet meer te zien, die zaten alweer dieper onder de grond.
We kwamen aan bij een plas, ik denk de achterkant van de Mepper Hooilanden. De ganzen vlogen heel paniekerig op, dat betekent meestal dat er een vos of een zeearend in de buurt is. Het is bekend dat je daar wel eens zeearenden ziet, dus wij goed kijken en....
... ja hoor. Eerst zagen we er één, toen twee, hier zie je er drie en uiteindelijk zagen we er zelfs vier!
Wow, zoveel heb ik er nog nooit bij elkaar gezien. Geen wonder dat die ganzen zo onrustig waren.
Geweldige vogels zijn het. Groot! Ze worden niet voor niets "vliegende deuren" genoemd.
Een zilverreiger landt in het water.
Een heerlijk plekje om even te zitten en te genieten van alles wat je ziet.
Dit zijn tonderzwammen. Ze groeien voornamelijk op beuken en berken.
Yes! Eindelijk zien we ze: vliegenzwammen. Mijn lievelingspaddenstoelen.
Heel opvallend door de knalrode kleur, maar wel giftig!
Mycena, kleine, fijngebouwde paddenstoeltjes, die net boven het mos uitsteken.
Op een opvallende oranje boomstam die op de grond lag, zaten meerdere libellen lekker in de zon.
Hier zie je er twee.
Het is net een snoepje! Maar... niet eten, hij is giftig...
Een dag later ging ik wandelen met m'n vriendin in de Anserdennen.
Daar zagen we natuurlijk ook weer heel veel paddenstoelen.
Dit is een sponszwam. De naam spreekt voor zich.
Het is een eetbare paddenstoel. Hij leeft als parasiet op wortels van naaldbomen.
Zwavelkopjes. Een vrij algemene soort die je altijd in groepjes aantreft.
De koningsmantel groeit, vaak met meerdere bij elkaar, op tamelijk verse stronken van dood naaldhout of in gemengde bossen op arme grond.
We kwamen vanaf het Theehuys het bos uit bij het Anserveld. Daar liepen koeien. We stonden zo een poosje te kijken en zagen toen dat er blauwe reigers tussen stonden. Uiteindelijk telden we tien reigers die tussen de koeien stonden. Ze waren niet aan het eten, ze stonden gewoon wat te staan en soms vlogen ze een eindje verderop naar een ander groepje koeien. Wij hadden dit nog nooit gezien en vroegen ons af waarom ze daar stonden. Als het nou koereigers waren... dan hadden we het begrepen, maar blauwe reigers...
Later hoorde ik dat ze dat doen omdat koeien met hun poten muizen, kikkers en insecten enz. verjagen, allemaal lekkere hapjes voor de reigers.
Hier zie je er sowieso vier bij elkaar.
Geen idee welke paddenstoel dit is, de gewone fopzwam?
Ik keek door m'n verrekijker en zag zomaar twee kraanvogels in het veld staan. Ze stonden mooi op een heuveltje, dus heel goed zichtbaar, maar helaas wel te ver weg om een goeie foto te kunnen maken.
De grote parasolzwam groeit vaak in weilanden. Je ziet er dan vaak meerdere bij elkaar.
De hoed kan wel 40 cm breed worden!
M'n vriendin haalt altijd heel vreemde capriolen uit om iets te fotograferen ;-)
Een geschubde inktzwam ziet er in het begin mooi wit uit met schubben over z'n hele lichaam.
Later scheurt de hoed vanaf de rand en wordt zwart van kleur.
Uiteindelijk komt hij er zo uit te zien.
De kleuren zijn vanmiddag ontzettend mooi.
Het Achterlandse Veen, een heerlijke plek en altijd mooi om te fotograferen.
Wat steekt daar nou het fietspad over? Het is een stinkende kortschildkever. Behoorlijk agressief. Iedere keer als ik te dicht bij hem in de buurt kom, gaat z'n staart de lucht in, net als een schorpioen.
Hij kan een stinkende, melkwitte vloeistof afscheiden waaraan zijn naam te danken is. Daar hoef je echter niet bang voor te zijn, wel moet je zijn stevige kaken vermijden, daar kan hij flink mee bijten.
Nóg een beestje dat z'n leven waagt door midden op de weg te lopen. Het is een meriansborstel, de rups van een nachtvlinder uit de familie van de spinneruilen.
Deze kleurrijke rups is een bijzondere verschijning met zijn vier borstels en pluim op z'n rug.
We hebben hem heel voorzichtig opgetild en in de berm gezet.
Het waren heerlijke wandelingen, waarin we genoten hebben van het mooie weer en van alles wat er op ons pad kwam.
